حلقه مفقوده سیاستگذاری صنعتی در صنعت خودروسازی ایران: تاملی دوباره در خصوص مشکلات خودروسازی

صنعت خودروسازی ایران همواره دچار مشکلاتی بوده که در زمان‌های خاصی این مشکلات ظهور و نمود بیشتری پیدا می‌کند. هریک از سیاست‌گذاران و مسئولین در دولت‌های مختلف، تحلیل‌های مختلفی در خصوص این صنعت داشته و به تبع راه‌حل‌های مختلفی را پیشنهاد کرده‌اند ولی علی‌رغم تمام تلاش‌ها، امروزه شاهد آن هستیم که نه تنها مشکلات برطرف نشده بلکه شدت هم یافته است. در این مقاله تلاش داریم تا از زاویه نگاه ذی‌نفعان اصلی (مشتری، خودروساز، قطعه‌سازها، بانک‌ها، دولت) نگاهی به مشکلات داشته باشیم، همچنین «باورهای رایج سیاستگذاران و تحلیل‌گران صنعتی» را مرور کرده و تاملی در خصوص باورهای رایج داشته باشیم. در ادامه به واگویی برخی از واقعیت‌های موجود در صنعت خودروسازی پرداخته و و سعی می‌کنیم نکات مهمی که در این باورها از آنها غفلت شده را شناسایی کنیم. در ادامه به جستجوی راه‌حل‌هایی برای برون‌رفت از مشکلات خواهیم پرداخت و باتوجه به تحلیلهای موجود سه سیاست بدیل برای صنعت خودروسازی را بررسی نموده و سیاست مناسب با شرایط اقتصادی- سیاسی را برای صنعت خودروسازی با عنوان « صنعتی‌سازی نوین به واسطه حمایت هوشمندانه از تولید داخل» مطرح می‌کنیم. پیشنهاد مشخص این مقاله اینست که اتخاذ و اعمال صحیح «سیاست‌های صنعتی» راه‌حل اصلی ارتقای صنعت خودروسازی کشور می‌باشد در این راستا سیاست‌های مهم عبارتند از: «تجمیع تقاضا» ، «مشترک‌سازی» ، «اجتناب از تنوع در قطعات اصلی و تلاش برای تمرکز بر پلتفرم‌های مشترک».