مقایسه اثرات متادون با بوپرنورفین بر پروفایل هورمون های تولید مثل(جنسی) و تجزیه مایع سمینال(باروری) در مردان تحت درمان نگهدارنده

متادون و بوپرنورفین اپیوئیدهای صناعی و نیمه صناعی هستند که بیش از چند دهه به‌عنوان درمان جایگزین در افراد دچار وابستگی به مواد افیونی مورداستفاده قرار می­ گیرند. اختلال عملکرد جنسی یکی از شایع‌ترین مشکلات بیماران تحت درمان نگهد‌ارنده با داروهای آگونیست اپیوئیدی است. هرچند به نظر می‌رسد بوپرنورفین و متادون اثربخشی و عوارض جانبی کم و بیش یکسانی داشته باشند، این در مورد اثرگذاری بر هورمون­ های تولیدمثل(جنسی) و تجزیه مایع سمینال(باروری) صدق نمی­کند. هدف مطالعه حاضر، مروری بر مقالات به‌دست‌آمده از مطالعات انسانی و حیوانی در مورد اثرات داروهای متادون و بوپرنورفین در نمونه‌های تحت درمان نگهدارنده آگونیست و تأثیر آن بر پروفایل هورمون­ های تولیدمثل و تجزیه مایع سمینال است. مقاله حاضر یک مطالعه مروری نقلی با بررسی خلاصه مقالات حاوی کلیدواژه ­های اپیوئید، باروری، بوپرنورفین، مایع سمینال، متادون، ناباروری، هورمون­ های تولیدمثل(جنسی) است که با جستجو در پایگاه ­های اختصاصی نظیر؛ Medline، SID،Magiran ،PubMed ، Scopus،Science Direct  انجام شد. پس از بررسی خلاصه مقالات، مقالاتی که ارتباط مستقیمی با موضوع موردبحث نداشتند و همچنین مقالات با یافته­ های تکراری حذف شدند. در نهایت از داده­ های 22 مقاله جهت نگارش قسمت یافته ­های این خلاصه مقاله استفاده شد. مروری بر مطالعات نشان داد متادون در درازمدت باعث اختلال­های جنسی و ناباروری می­­شود. معدود مطالعات انجام‌شده بر پارامترهای مایع سمینال، کاهش حرکات اسپرماتوزوئیدها را در مردان مصرف­کننده متادون را نشان داده که می­تواند یک علت بالقوه ناباروری باشد. با توجه به شرایط بیمار و عوارض جانبی کمتر داروی بوپرنورفین نسبت به داروی متادون، بوپرنورفین می­ تواند جایگزین مناسبی برای متادون در درمان اپیوئیدها باشد. همچنین با توجه به عوارض کمتر بوپرنورفین، پیشنهاد می­ شود بیماران در اولین مرحله درمان، روی مصرف بوپرنورفین قرار داده شوند و در صورت عدم پاسخ به درمان به سمت مصرف متادون هدایت شوند.