مروری بر چالش‌های کودکان استثنایی مدارس فراگیر

آموزش فراگیر به عنوان روش کارآمد در سال­های اخیر بصورت فزاینده­ای مورد توجه قرار گرفته است. فراهم کردن امکانات آموزشی و پرورش یکسان برای تمام کودکان جامعه از اصول مسلم نظام آموزشی کشور ما است. نظام آموزشی پس از نهاد خانواده بیشترین اثرگذاری را بر رشد فرد دارد. دو رویکرد کلی بر این اساس وجود دارد که رویکردی که به ارائه خدمات به تمامی افراد جامعه به گونه­ای می­پردازد که هیچ فردی از بستر عادی جامعه جدا نشود روش مناسب شناخته می­شود. با روند رو به کاهش جمعیت کشور و نیاز به نیروی کار در آینده می­توان از کودکان با نیاز ویژه و توانایی­های آن­ها در جامعه استفاده نمود براین اساس باید توجه ویژه به آن­ها صورت گیرد. روش انجام مطالعه از نوع تحلیلی می­باشد. مروری جامع با کلیدواژه­های کودکان استثنایی، مدارس تلفیقی، آموزش فراگیر در پایگاه­های Google scholar ،Since direct ،Iran medex ،SID  ،Mgiran با تاکید بر پژوهش­های داخلی انجام شد. یافته­ها نشان از نگرش منفی معلمان در جذب و تحت پوشش قرار دادن کودکان با نیاز ویژه دارد که مانع اجرای طرح فراگیرسازی است. کلاس­های شلوغ، عدم فضاسازی مناسب، کمبود خدمات توانبخشی و نظارت ناکافی بر روابط منفی هم­سالان از موانع دیگر است. البته پژوهش­ها محدودیت­هایی من­جمله توجه به گروه آماری خاص و بررسی مراحل ابتدایی اجرای مطالعه داشته است، در مجموع نیازمند اجرای طرح در همه مراکز و سپس پیگیری چالش­های آن، ضروری است به معلمان عادی و رابطین آموزشی و پرورشی آموزش داده و مشکلات آن­ها حل شود نگرش آن­ها اصلاح شده و از همکاری والدین نیز استفاده نمود.