دیابت ملیتوس نوع ӏӏ ،پریودنتیت و ارتباط آن‌ها با IL-23

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 221

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCE-6-1_006

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1399

چکیده مقاله:

پریودنتیت بیماری مزمن عفونی است که دارای شیوع بالایی در میان انسان‌هاست. دیابت و پریودونتیت بر روی یکدیگر تأثیر متقابلی دارند. همچنین این دو بیماری می‌توانند تولید سایتوکاین­های التهابی خاصی را تحریک کنند. محور IL23/IL17 نقش مهمی در پیشرفت التهابات مزمن و پاسخ میزبان علیه عفونت‌های باکتریال بازی می‌کند. به این منظور ما در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی مقالاتی که ارتباط IL23 را با هردو بیماری(پریودنتیت، دیابت) بررسی کردند، بپردازیم. ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ یﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺮوری بوده و ﺑﺮاﺳﺎس ﺟﺴﺘﺠﻮ در ﭘﺎیﮕﺎهای اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ Magiran, Medlib Iranmedex, SID proquest, Elsevier, Ovid, Pubmed, Science direct اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. از ﻣﻘﺎﻻت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻓﺎرﺳﯽ و اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ در ﺑﺎزه زمانی 2017- 2000 که در مورد بیماری پریودنتال، دیابت و IL 23 نوشته‌شده بود، استفاده شد. تنها چهارمقاله یافت شد که ارتباط IL23 را با هردو بیماری(پریودنتیت، دیابت) بررسی کردند. از این میان 2 مطالعه کارآزمایی بالینی و دو مطالعه مورد- شاهدی بودند. دو مطالعه سطحIL23  را در مایع شیار لثه‌ایGingival Crevicular Fluid، یک مطالعه در سرم و یک مطالعه بروز mRNA IL 23 را در بافت لثه‌ای بیوپسی شده بیماران بررسی کرده بودند. تنها دریک مطالعه کاهش سطح IL23 در گروهی که تحت جرم‌گیری قرار گرفتند در مقایسه با گروه فاقد درمان مشاهده شد و در سایر مطالعات سطح IL23 در بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت. به‌منظور به دست آوردن نتایج بالینی دقیق‌تر در این زمینه، شاید بهتر باشد مطالعه‌ای انجام گیرد که سطح این سایتوکایین را در سرم، بزاق و مایع شیار لثه‌ای و بروز این ماده را توسط بیوپسی لثه‌ای نواحی مبتلا به‌طور هم‌زمان بسنجد. علاوه بر این بهتر است مطالعات کارآزمایی بالینی با حجم نمونه و گروه‌های کنترل بیشتر انجام گیرد.

نویسندگان

آویده معبودی

دانشگاه علوم پزشکی مازندران

هاجر سیفی

دانشگاه علوم پزشکی مازندران

آیدا اقبالیان

دانشگاه علوم پزشکی مازندران

آتنا شیوا

دانشگاه علوم پزشکی مازندران