کاربرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت کنترل عواطف در بیماران دیابتی نوع 2

مقدمه و هدف: دیابت  گروهی از بیماریهای متابولیکی است که مشخصه ی اصلی آن بالا بودن سطح گلوکز ناشی از درجات مختلف مقاومت بدن در برابر انسولین یا اختلال ترشح انسولین است. دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت می باشد که 90 درصد موارد بیماری را به خود اختصاص داده و شیوع آن در حال افزایش می باشد.  درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از جمله رویکردهای جدید و مؤثر در درمان اختلالات روانشناختی متعاقب بیماری های  مختلف می باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مفاهیم اساسی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بیماری دیابت و کاهش تنش‌هایی که بر فرد دیابتی وارد می‌شود انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری عبارت بود از 24 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان خواف که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. به منظور جمع آوری داده های لازم از مقیاس کنترل عواطف استفاده شد. طرح آموزش عبارت بود از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (8 جلسه 90دقیقه ای). عمل آزمایش ( طرح آموزشی) تنها بر روی گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل در آموزش شرکت نکردند. یافته ها: تحلیل داده های بدست آمده نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر  کنترل عواطف  (خشم، افسردگی، اضطراب ، و عاطفه مثبت) بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر گذار است P<0.001. نتیجه گیری: در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش کنترل عواطف از طریق مداخلات مبتنی بر پذیرش و تعهد به  بیماران دیابت نوع 2  اثر بخش بوده،  بر این اساس می توان گفت که اهمیت آموختن کنترل عواطف و نحوه مدیریت می تواند  باعث افزایش خودآگاهی، داشتن رابطه سالم با دیگران، کاهش هیجانات منفی مانند خشم و افسردگی و تأثیر آن بر سلامت جسمانی و روانی و عاطفی شود.