رابطۀ بین تیپ شخصیتی D و استرس شغلی با نشانه‌های اختلالات روان-تنی در پرستاران

زمینه و هدف: استرس شغلی به‌عنوان یک فاکتور اصلی در ایجاد بیماری و غیبت از کار پرستاری محسوب می‌شود. برای داشتن مراقبتی باکیفیت بالا در بیماران، لازم است با شناخت عوامل فردی مؤثر بر استرس‌ها، از راهکارهایی برای بهداشت جسمی و روانی پرستاران استفاده نمود. با توجه به واضح نبودن ارتباط ویژگی‌های شخصیتی و استرس شغلی پرستاران و نشانه‌های روان‌تنی، مطالعه حاضر باهدف تعیین رابطۀ بین تیپ شخصیتی D و استرس شغلی با نشانه‌های اختلالات روان-تنی پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. 320 نفر از پرستاران شاغل در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) تهران (1395)، به‌صورت تصادفی انتخاب و بررسی شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامۀ تیپ شخصیتی D، مقیاس تجدیدنظر شدۀ استرس پرستاری و پرسشنامۀ تجزیۀ روان‌تنی بود. داده‌ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که متغیر تیپ شخصیتی D به میزان معنی‌داری، روی تغییرات نشانه‌های اختلالات روان‌تنی اثر می‌گذارد (0/001p=) و مقدار متغیر استرس شغلی نسبت معنی‌داری از واریانس نشانه‌های اختلالات روان‌تنی را پس از کنترل متغیر تیپ شخصیتی D پیش‌بینی می‌کند (0/001p=). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، پرستاران دارای تیپ شخصیتی D، از نشانه‌های اختلالات روان‌تنی بالاتری برخوردارند. با توجه به نقش و مسؤولیت خطیر پرستاران در مراقبت و بازگرداندن سلامتی و آرامش بیماران، ضروری است که به کاهش تنش‌های شغلی و بهبود کیفیت زندگی پرستاران توجه شود