بررسی وجود فضاهای کارآفرینی در ایجاد تمایل افراد به کارآفرینی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد دره شهر)

كارآفريني مزايايي دارد كه از جمله آن ها مي توان به تسهيل بازاريابي محصولات، ايجاد اشتغال، افزايش سود و سرمايه سرمايه گزاران، تأمين رفاه اجتماعي، افزايش صادرات، دريافت ارز و غيره اشاره كرد. برای تصميم گيری درباره ايجاد يک كسب و كار جديد، تمايل به كارآفريني بخش ابتدايي و با اهميتي از فرايند شناختي محسوب مي شود. تمايل كارآفرينان پايه راهبردی توسعه سازماني جديد را بر مبنای رفتار آگاهانه شکل مي دهد. كارآفرينان در خلأ عمل نمي كنند، اما به محيط های كارآفريني كه آن ها را احاطه كرده است واكنش نشان مي دهند. محيط های كارآفينانه به عنوان عواملي كه در توسعه كارآفريني در مناطق معين اهميت دارند، تعريف شده است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش محيط های كارآفرينانه و ارتباط آن با تمايل افراد به كارآفريني انجام شده است. روش تحقيق حاضر از نوع پيمايشي و جامعه آماری آن دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد دره شهر مي باشند كه با حجم 195 نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده اين تحقيق، پرسشنامه مي باشد. نتايج تجزيه و تحليل داده ها نشان داد، بين متغيرهای مهارت های كارآفريني و كسب و كار، عدم تمکن مالي، توان مالي، سياست های دولتي، شرايط فرهنگي، شرايط اجتماعي، شرايط اقتصادی و محيط های كارآفرينانه، با نيت فارغ التحصيلان نسبت به كارآفريني رابطه مثبت و معني داری وجود دارد و فرضيه های ما تائيد مي گردند