مقایسه کیفیت زندگی سالمندان ساکن سرای سالمندان و سالمندان ساکن منزل(مطالعه مروری)

زمینه و هدف: سالمندی مرحله ای از زندگی است که در پایان میانسالی شروع میشود.در این دوران کارایی اعضا و اندام ها،توان جسمی و به تبع استقلال فرد کاهش می یابد؛بنابراین وابستگی فرد به دیگران بیشتر میشود.افزایش جمعیت سالمندان باعث افزایش موسسات نگهداری سالمندان(سرای سالمندان)شده.رضایت از زندگی در سرای سالمندان حائز اهمیت میباشد؛زیرا زندگی در سرای سالمندان بر تمام ابعاد زندگی سالمند موثر است.مواد و روش ها: این مطالب براساس جست وجوی مقالات در سایتSID،Google scholarوmagiran وpubmedوکلیدواژه های کیفیت زندگی،سالمندان،سرای سالمندان نوشته شده است.ابتدا93مقاله یافت شد که مابین آنها38مقاله مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: با پیر شدن جمعیت،تقاضا برای مراقبت افزایش می یابد.رفتن به سرای سالمندان تاثیرگذارترین رویداد بر سالمندان است.مراقبت های ارائه شده در سرای سالمندان بیشتر بر محور جنبه های جسمی و رفع نیازهای آنی سالمندان میباشد؛هرچند به جنبه های روانی نیز پرداخته میشود.با این حال سالمندان از زندگی در سرای سالمندان رضایت چندانی ندارند که از جمله علل آن میتوان به کاهش استقلال،زندگی یکنواخت ،کمبود امکانات رفاهی اشاره کرد.نتیجه گیری: طبق بررسی انجام شده افسردگی و اختلالات شناختی شایع ترین اختلال سالمندان سرای سالمندان است.یافته ها نشان میدهد که سالمندان سرای سالمندان در مقایسه با سالمندان ساکن منزل،کیفیت زندگی پایین تری دارند و افسردگی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه میکنند؛برای مثال:کاهش خلق،عدم رضایت از زندگی و عدم شادکامی.با توجه به تاثیر منفی سکونت در سرای سالمندان باید به تشویق بیشتر افراد به نگهداری سالمندان تحت حمایت خود پرداخت.از طرفی با توجه به غیراجتناب بودن گسترش سرای سالمندان،توجه بیشتر به شرایط زندگی در این اماکن مهم میباشد.