تبیین الگوی مدیریت شهری مبتنی بر مشارکت اسلامی (مورد مطالعه: شهر زنجان)

مفهوم مشارکت، در مدیریت شهری یکی از مباحث مهم و پر چالش در شهرسازی است. متأسفانه در کشور ما اکثر اقدامات مدیریت شهری، از بالا و از بیرون انجام‌شده که اکنون به حرکتی از پایین و از درون، برای بومی شدن آن‌ها نیاز است. در این پژوهش، هدف اصلی، تبیین الگوی مدیریت شهری مبتنی بر مشارکت اسلامی در شهر زنجان است. این پژوهش، با اتخاذ روش استدلال منطقی از رویکرد واقع‌گرایانه، از استراتژی پس­کاوی استفاده می‌کند. مبنای این پژوهش، مبتنی بر اصل ولایت علامه طباطبائی است و روش تحقیق این پژوهش، به‌صورت تلفیقی (استدلال منطقی-تحلیلی) خواهد بود. با توجه به رویکرد نظری تحقیق که نظریۀ ساخت­یابی آنتونی گیدنز است؛ الگوی اولیۀ مبتنی بر مشارکت اسلامی در چهار بُعد: بدنۀ تصمیم‌گیری، بدنۀ تصمیم­سازی، بدنۀ اجرایی، بدنۀ کنترل و نظارت، مطرح شد. با توجه به اینکه عمل تجزیه تحلیل داده‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در تحقیقات اجتماعی، به‌ویژه در حوزۀ داده‌های جمع‌آوری‌شده از میدان تحقیق، مطرح است، در مرحلۀ بعد داده‌های حاصل از پرسش­نامه‌های تکمیل‌شده توسط جامعۀ آماری مورد جمع‌بندی قرار گرفت و نتایج آن درنتیجه­گیری و ارزیابی فرضیه‌ها به کار گرفته شد. در همین راستا، پس از ارزیابی الگوی ارائه‌شده توسط شهروندان، متخصصان و مدیران شهری شهر زنجان، بدنۀ ارزیابی و پایش نیز به چهار بدنۀ قبلی الگوی مدیریت شهری اضافه شد. سرانجام، الگوی نهایی مدیریت شهری مبتنی بر مشارکت اسلامی در شهر زنجان در پنج بُعد: بدنه تصمیم‌گیری، بدنه تصمیم­سازی، بدنه اجرایی، بدنه کنترل-نظارت و بدنه ارزیابی و پایش تبیین شد.