بررسی فناوری OLED و مقایسه آن با نمایشگرهای Plasma ، LCD و CRT

امروزه دست یابی به فناوری هایی که علاوه بر برخورداری از کیفیت تكنیكی و تخصصی پیشرفته ، مصرف و تلفات انرژی کمتری دارند و مواد سازنده آن ها برای محیط زیست خطر کمتری داشته باشند ، بسیار حائز اهمیت است. در تكنولوژی صفحات نمایشگر نیز پژوهشگران به دنبال ساخت نمایشگرهایی هستند که علاوه بر داشتن کیفیت بهتر ، بتوانند انرژی م صرفی را کاهش دهند و از موادی ا ستفاده کنند که اثر تخریبی کمتری برای محیط زیست داشته باشند. در این میان عملكرد نمایشگرهای Organic Light Emitting Diodes (OLED) نسبت به سایر نمایشگرهای متداول مطلوب تر است. دیود ارگانیک گسیل نور ( OLED ) نوعی متفاوت از منابع روشنایی حالت جامد است . OLED ها, مصرف برق و تلفات گرما را به شدت کاهش و کیفیت تصاویر را افزایش می دهند. یک سلول OLED معمولاً از یک ورق با لایه های ارگانیک گسیل کننده نور که بین یک کاتد و آند قرار دارد، تشكیل می شود و روی یک بستر قرار می گیرد. بستر می تواند سفت و سخت مانند شیشه یا فلز و یا ساخته شده از پلاستیک پلیمری انعطاف پذیر باشد. تعداد لایه های قابل انتشار بستگی به کارایی و میزان نور مورد نظر دستگاه دارد. تكنولوژی OLED بر اساس داشتن راندمان انرژی بسیار بالا و دست یابی به طول عمر طولانی توسعه یافته است. همچنین OLED از قابلیت ذخیره سازی برخوردار می باشد که نقش مهمی در استفاده های عملی دارد. دیود ارگانیک تابش نور ( OLED ) می تواند در ولتاژ پایین کار کند و مزیت مهمی که دارد این است که در ساختار آ ن از موادی استفاد ه نمی شود که برای بدن و محیط زیست (مانند جیوه) مضر باشد . این مقاله ضمن معرفی فناور ی OLED و فناوری های جدید مبتنی بر آ ن، به بررسللی و برتری های انواع مختلف این فناوری و مقایسه آن با تكنولوژی های متداولی همانند Plasma ، LCD و CRT می پردازد.