بررسی تطبیقی مسئولیت مدنی زیست محیطی در حقوق ایران و اسناد بین الملل

حق استفاده از محیط زیست سالم، یکی از حقوق بنیادین افراد محسوب می شود و حفاظت و نگهداری از آن تکلیف عمومی است. محافظت ازاین نعمت الهی در جایگاهی رفیعی در اجتماع قرار گرفته است که مفهوم ارزش اخلاقی را به خود اختصاص داده است و حال زمان آن رسیدهاست که در باب مسئولیت مدنی از این ثروت لایزال حمایت شود. از آن جا که قواعد مسئولیت مدنی سنّتی در زمینه جبران خسارات زیستمحیطی کارآمد نیست و قانون مسئولیت مدنی در پاسخگویی به منافع و حقوق عمومی ناتوان است بنابراین درباره جبران و پیشگیری خسارتهای زیست محیطی باید به قوانین و مقررات حمایت از محیط زیست مراجعه نمود. موضوع مسئولیت و حفاظت از محیط زیست در حقوق بینالملل بسیارکمتر از حقوق داخلی توسعه یافته است، زیرا بسیاری از فعالیت های خطرناکی که منجر به ایجاد مسئولیت ناشی از خسارت میشوند، نسبتا جدید هستند اگر آسیب وارده در اثر یک درگیری مسلحانه یا بلایای طبیعی، یا یک قانون بین المللی از طرف ثالث، یا یک دستورحکومتی، «آلودگی با توجه به شرایط و اوضاع و احوال محلی مربوط تا حد قابل قبول باشد» یا اگر فعالیتی به نفع شخصی که آسیب دیده است. صورت گیرد، برای این شخص اخیر که در مقابل خطرات فعالیت های مضر بی پناه است، در حدی معقول، یا اگر طرف مقصر آسیب دیده باشد،مسئولیت ولیت محقق نشده است.