شناسایی مناطق مستعد آلودگی زیس ت محیطی سواحل خلیج چابهار با استفاده از مطالعات زمین شیمی رسوبی

خلیج چابهار با طول 17کیلومتر، عرض20 کیلومتر بزرگترین خلیج در ســواحل جنوب شــرق ایران می باشــد که از طریق دهانه اي به عرض 13/5 کیلومتر با دریاي عمان ارتباط دارد. از دیدگاه زمین شـناسـی سـاختاري منطقه مورد مطالعه در زون زمین شناسی مکران داخلی واقع می باشـد . از آنجاییکه آلودگی آبها و رسـوبات توسط فلزات سنگین و تاثیر آنها بر اکوسیستم بسیار مهم می باشد در این تحقیق سـعی گردیده میزان آلودگی فلزات سـنگین در رسوبات خلیج چابهار مورد بررسی قرار گیرد. براي این منظور تعداد 13 نمونه رسوب سطحی از بستر خلیج چابهار برداشت گردید و در آزمایشگاه مورد آنالیزهاي رسوب شناسی و زمین شیمی قرار گرفتند. به همین منظور رسـوبات دانه ریز (کوچکتر از200 مش) براي تعیین عناصـر اصـلی، فرعی و فلزات سنگین مورد تجزیه ICP قرار گرفتند. با مقایسـه آنالیزهاي دانه بندى و زمین شـیمی رسـوبات، مناطق مسـتعد آلودگی شـناسایی گردید. بر اساس طبقه بندي فولک 1984 در رسوبات بستر خلیج چابهار 9 تیپ رسوبی شامل گراول، ماسه، سیلت، گل، سیلت ماسه اي، رس ماسه اي، گل ماسه اي، ماسه سیلتی و ماسه گلی شناسایی شدند. برخی عناصر سنگین از قبیل آرسنیک، بیسموت، کروم، استرانسیوم، روي، تنگستن و مس در رسوبات واقع در خلیج چابهار به ویژه کنارك وحاشیه اسکله شهید بهشتی داراي تمرکز بالایی است. به نظر می رسد دلیل این آلودگی، منشاء انسانی مانند آلودگی هاي ناشی از تعمیر و نگهداري لنج ها و قایق هاي صیادي باشد.