بررسی تغییرات بارش وتبخیر و دما و پیامدهای آنها بر وضعیت دشت قزوین

یکی ازمسایل اساسی در مناطق خشک ونیمه خشک مدیریت منابع آب سطحی وزیرزمینی می باشد. این مسئله با روند افزایش جمعیتی ونیاز بیشتر به مصرف آب در حوزه های کشاورزی، صنعت وشرب شدت می گیرد. هدف از مدیریت این منابع صرفه جویی در مصرف، کاهش هزینه های تولیداین منابع وافزایش بهره وری است. برای نیل به این هدف بررسی منابع ورودی وخروجی وراه کارهای مدیریت بهینه مصرف نقش اساسی دارد. بررسی میکروکلیمایی به همراه منابع آبی موجود می تواند در این امر بسیار راه گشا باشد. شدت و زمان بارش،بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها در نتیجه ذوب یخچال های قطبی، کاهش ذخایر برفی در سطح کوهستان ها به عنوان منابع ذخیره آب در فصول خشک سال و افزایش مصرف و تقاضای مصرف آب شهری در پی افزایش دمای هوا از جمله تاثیرهای متقابل است. در این تحقیق بررسی تغییر سه پارامتر مؤثرتبخیر،بارش و دما در دشت قزوین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از بالا بودن نرخ رشد تبخیر و دما نسبت به بارش می باشد. روند عمومی بارشها با شیب بسیار ناچیزی افزایشی است. در مقابل روند افزایش تبخیر و دما با شیب بسیار تندتر در منطقه بوده که این مسئله سبب تاثیر بسیار ناچیز بارشها بر تبخیر ومصرف آب در منطقه دارد. بیلان منطقه در حالت عمومی همیشه منفی است که گویای کمبود منابع آب طبیعی برای برنامه ریزیهای کشاورزی، شرب وصنعت در منطقه است. بنابراین باید باکاهش جمعیت شهرنشین، انتقال صنایع مزاحم و آلوده کننده ، کاهش برداشت از سفره های زیرزمینی و اختصاص بخشی از آب جاری در رودخانه های استان برای تغذیه سفره های زیرزمینی و همچنین برنامه ریزی برای کنترل هدررفت آب، استفاده ازآبخوان و روش های آبیاری جدید و کاهش جمعیت شهرهای بزرگ که مصرف کننده صرف آب هستند، بخشی از کسری آب منابع را که براثر بهره برداری غیر اصولی صورت گرفته است را جبران نمود. باکاهش 25 درصدی بارندگی و افزایش تبخیر و افزایش مصرف، حفاظت و صیانت از آب های موجود در منطقه امری مهم تلقی می شود و باید با مدیریت صحیح از منابع موجود بهره برداری صورت گیرد