تاثیر اقلیم و محیط در طراحی معماری

مسکن و ساختمان یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور بوده و طیف گسترده ای سایر صنایع را برای فعالیت های خویش به همراه دارد اصلاح الگوی ساخت و ساز بهره برداری و بازیافت مصالح در پایان عمر ساختمان از دغدغه های مهم کشور ها برای توسعه پایدار می باشد. در گذشته تاریخی ایران نیز الگوهای بهینه مسکن از جمله در مصرف انرژی و سازگاری با محیط وجود داشته که پشتوانه فرهنگی و اجتماعی خوبی محسوب می شوند توجه و تامل در استفاده از مصالحی که کمترین اثرات منفی زیست محیطی را در مجموع دوره تولید مصالح ساخت و به کارگیری در ساختمان بهره برداری نگهداری و همچنین دوره پس از اتمام بهره برداری را داشته باشد امری ضروری است و همچنین طراحی مناسب ساختمان عایق کاری ها پوشش و چتر ساختمان بصورتی که در مجموع عمر آن کمترین تلفات انرژی را داشته باشد از اهداف این مقاله می باشد. به نظر میرسد بتوان با به کاربستن سیاستهایی کوشش هایی اساسی را در جهت صرفه جویی در مصرف انرژی و ایجاد یک تحول عظیم درنحوه تولید ساختمان را سامان داد.