اثر دگرآسیبی ژنوتیپ های جو (Hordeum vulgare L.) بر فعالیت های آنزیمی ریزوم پیچک صحرایی

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمـایش شـامل دو ژنوتیـپ جـو (توده محلی و 10 سراسری) و وزن بقایای جو مخلوط شده با خاک 10)، 20، 30 و 40 گرم در گلدان) بودند. نتایج نشـان داد کـه اثر ژنوتیپ، مقدار بقایا و برهمکنش آنها بر فعالیت پراکسیداز، گلایتیتون ردکتاز، کاتالاز، آلفا آمیلاز، اسـیدهای چـرب، مـالون دی آلدهید و هورمون های جیبرلین و آبسیزیک اسید در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. افزایش مقدار بقایا باعث کاهش میـزان آنزیم های آلفا آمیلاز و کاتالاز شد. اثر بقایای توده محلی بر آلفاآمیلاز بیشتر از ژنوتیپ جو 10 سراسری بود، به نحوی که اختلاط 40 گرم بقایای توده محلی و ژنوتیپ 10 سراسری با خاک، به ترتیب این آنزیم را 38 و 79/5 درصد نسبت به شـاهد بـدون بقایـا کاهش داد. کاهش آنزیمهای آنتی اکسیدانت در مقادیر بالای بقایا جو باعث افزایش مقدار اسیدهای چرب و مالوندی آلدهیـد شـد که بر پراکسیداسیون غشای سلولی دلالت داشت. بطور کلی، بقایای ژنوتیپ محلی در مقایسه با ژنوتیپ 10 سراسری از اثر زیانبـار بیشتر در تمامی صفات مورد مطالعه ریزوم و گیاهچه برخوردار بود.