امنیت بین المللی انرژی

در یک قرن گذشته و بطور خاص پس از جنگ جهانی اول به مرور بر اهمیت تضمین عرضه انرژی در سطح جهانی افزوده شده است. این مفهوم که متعاقباً از آن تعبیر به امنیت انرژی شده است تا دهه های متمادی متمرکز بر امنیت عرضه بوده است. لیکن با تحولات عمده در کشورهای تولید کننده انرژی و درک روزافزون این کشورها از اهمیت منابع پرارزش انرژی از سویی و افزایش تعداد کشورهای عرضه کننده انرژی از سوی دیگر کفه ی دیگر این مفهوم یعنی امنیت تقاضا خودنمای نمود. با نمایان شدن این ظهور جدید از مفهوم امنیت انرژی شاهد بروز اختلاف میان بازیگران مختلف حوزه انرژی (اعم از مصرف کنندگان، تولید کنندگان و کشورهای ترانزیت) در خصوص این مفهوم هستیم. تلاش های حقوقی بین المللی در چارچوب پیمان منشور انرژی از بارزترین تلاش ها برای فائق آمدن بر این چالش بوده است. از سوی دیگر جمع منافع متضاد تولید کنندگان و مصرف کنندگان انرژی و تعارضات سیاسی رسیدن به نقطه اشتراک را با دشواری روبرو کرده است.