آسیب شناسی سیاست جنایی قضایی ایران در مواجهه با رفتارهای آسیب رسان به آب های زیرزمینی

اهمیت کلیدی منابع آب زیرزمینی در زندگی انسان (به خصوص در ایران با توجه به وضعیت اقلیمی آن) در جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و از همه مهمتر نقش حیاتی آن در ادامه حیات موجودات زنده به طور گسترده نمایان است. این درحالی است که روند تصاعدی استثمار و بهره کشی از منابع آب زیرزمینی، موجب نابودی آبخوانهای کشور گردیده است. علت این تخریب نیز از عدم آگاهی جامعه نشات میگیرد. پیگیری جرایم و نابهنجاریهای مرتبط با منابع آبی کشور به خصوص آبهای زیرزمینی توسط مقامات قضایی، میتواند نقش چشمگیری در آگاهی بخشی به جامعه مخاطب داشته باشد. هرگونه حساسیت مقامات قضایی نسبت به سو مدیریت و استفاده نامناسب از منابع آبی، جامعه را نسبت به منابع زیست محیطی آگاه میکند و ارتکاب رفتارهای آسیب رسان را دشوار می سازد. رسالت ما در این پژوهش ارزیابی نگرش رویه قضایی نسبت به راهبردهای مدیریت تقنینی و نیز شناسایی معضلات و مشکلات موجود است. یافته های این پژوهش حاکی از این است که در شکل گیری بحران بی آبی یا کم آبی، عواملی نظیر تساهل و تسامح محاکم و دادسراها در پاسخ دهی و کیفررسانی مناسب حایز توجه میباشد.