بررسی ابعاد حقوق مالکیت فکری و تاثیر آن در معماری پایدار

معماری را می توان هنر خلق فضاها نامید، که حاصل یک اندیشه خلاقانه است و خالقی که اثر را خلق می نماید، حق استفاده و انحصار اثر را برای خود بدیهی و مسلم می داند، اما در برخی موارد حقوقی مرتبط با حق مالکیت بر آثار معماری طراحی شده ابهامات و چالش هایی برای معماران و حقوقدان ها در ایران وجود دارد که چگونه یک معمار می تواند مالکیت فکری یا معنوی خود بر اثر را به بهترین نحو ثابت نماید؟ قانونگذار، قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان را در زمینه آثار طراحی شده معماران جاری نموده است و نگارنده این مقاله در پی واکاوی و تحلیل قانون مورد بحث و ایجاد زمینه های روشن جهت استفاده معماران و حقوقدان ها بوده است. در این مقاله از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی استفاده شده است، به عبارتی با جمع آوری مطالب به روش کتابخانه ای و سپس طبقه بندی و تجزیه و تحلیل کیفی مطالب در راستای پاسخگویی به سوالات و چالشهای مطرح شده حرکت نموده ایم و به این ترتیب با معرفی اصول و تعاریفی از حقوق و مالکیت های فکری و معنوی، و طبقه بندی آنها گامی در راه آشکار نمودن حقوق معماران )پدید آورندگان( به جهت شناخت حق مالکیت فکری و معنوی آثار مخلوق خود برداشته شد تا خالق اثر با خاطری آرام اثر خود را ارایه و در دسترس همگان قرار دهد