نکاح شرعی با زنان و دختران ایرانی حربه ی مناسب برای اخذ تابعیت ایرانی

هدف از این تحقیق؛ مداقه ی مطلوب در کاربرد ماده ی ۹۸۰ قانون مدنی و جلوگیری از سو استفاده های احتمالی مردان اتباع خارجه با توسل به حربه ی نکاح شرعی با زنان ایرانی جهت اخذ تابعیت ایران ، می باشد.مقاله حاضر با روش توصیفی –تحلیلی انجام یافته است که به شیوه کتابخانه ای و با استفاده از منابع الکترونیکی صورت گرفته است. با وجود قوانین مربوط به اخذ تابعیت و شرایط آن و لزوم رعایت ضوابط ،قوانین و مقررات و ضمانت اجراهای آن ،گاهابا پدیده هایی رو به رو می شویم که زمینه ی سواستفاده از این امر را فراهم می کند .یکی از این پدیده ها ،نکاح شرعی می باشد که اتباع خارجی با توسل به این امر راه را برای اخذ تابعیت ایران تسهیل می کنند.از آنجا که یکی از موارد اخذ تابعیت بدون رعایت شرط اقامت در ماده ی فوق الذکر به اشخاصی اشاره دارد که دارای عیال ایرانی هستند و از او دارای فرزند باشند.اگرچه متن ماده ی فوق به صلاحدید دولت بدون تعیین مصداق در این امر اشاره کرده است .اما متاسفانه بامواردی مواجهه می شویم که که قوانین نادیده انگاشته شده و اتباع خارجه به هدف اصلی خود که اخذ تابعیت ایران ،از طریق ازدواج بدون اینکه چارچوب های یک زندگی مشترک را رعایت کنند ؛دست می یابند. در این راستا قانون گذاران و دولتمردان به عنوان مجموعه ارگان های حاکمیتی ،بایستی با تدابیر و برنامه ریزی های مناسب ،فراهم آوردن امکانات ،بالاخص ابزارها و روش های قانونی مورد نیاز برای حرکت در مسیر مطلوب و ایجاد خط مشی های متناسب و تقابل با محدودیت ها ،فراهم کردن زمینه های یادگیری و آگاهی و شناخت ،در صدد اتخاذ تدابیری سنجیده در قبال این مهم برآیند.