بررسی پتانسیل های اکوتوریسم دشت قطرویه

اکوتوریسم پدیده ای مدرن است که انگیزه اصلی آن گردشگری، مشاهده و لذت بردن از طبیعت و پدیده ها و چشم اندازهای طبیعی و فرهنگی بوده و از آن می توان به عنوان یکی از منابع جدید درآمد نام برد. توجه به اکوتوریسم مناطق بیابانی می تواند زمینه رسیدن به اشتغال، افزایش درامد ارزی، آشنا کردن مردم با جاذبه های طبیعت، جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر و در نتیجه تغییر شرایط اجتماعی را فراهم آورد. از کل وسعت کشور 43 میلیون هکتار آن در زمره اکوسیستم بیابانی است وجود چنین وسعتی از نواحی خشک، لزوم توجه به پتانسیل های مناطق بیابانی و کویری در زمینه صنعت اکوتوریسم را ضروری می سازد. این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتاً در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان بر می انگیزد و تقویت می کند. آنچه که در این نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است، زیرا صنعت گردشگری بدون برنامه ریزی دقیق و توجه قابلیت های بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلاتی را برای هر منطقه در پی خواهد داشت. از جمله مهم ترین جاذبه های طبیعی، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساخت کشور را به خود اختصاص داده اند. کویر قطرویه به دلیل برخورداری از چشم اندازهای طبیعی، تنوع زیستی بالا و قرارگیری با فاصله اندک نسبت به راه های ارتباطی اصلی، این مکان را به صورت شاخص و واحدی مستعد برای اکوتوریسم در آورده است. در این مقاله ضمن بررسی ابعاد توسعه اکوتوریسم در منطقع ، ویژگی های برخی از جاذبه های توریستی منطقه در جهت زمینه سازی برای توسعه این صنعت و ضرورت توجه به آن در برنامه ریزی های ناحیه ای و منطقه ای بیان شده است. و تجزیه و تحلیل آن بر مبنای الگوی تحلیل swot استوار است در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در منطقه شامل چهار گروه نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهدیدها، راهبردهای هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این منطقه ارائه گردیده است.