پیش بینی فرسودگی زناشویی براساس ناگویی هیجانی در زنان پرستار

هدف: پیش بینی فرسودگی زناشویی براساس هوش هیجانی، ناگویی هیجانی در زنان بود. پژوهش توصیفی-مقطعی و از نوعمطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان پرستار مشغول به کار در بیمارستان های دولتی وابسته بهدانشگاه علوم پزشکی شهر تهران در سال 97-1396 بود. با روش نمونه گیری در دسترس و براساس فرمول پلنت (2009) تعداد200 نفر انتخاب شدند. شرکت کنندگان، به پرسشنامه های فرسودگی زناشویی و ناگویی هیجانی (بگبی و همکاران، 2002)پاسخ دادند. داده های گردآوری شده با روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با نرم افزارآماری SPSS نسخه 26 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین ناگویی هیجانی و ابعاد آن با فرسودگی زناشویی در بین زنان پرستاررابطه معناداری وجود دارد (P<0/05). همچنین، تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین واردشده در تحلیل، فقط مؤلفه دشواری در تشخیص و شناسایی احساسات در تحلیل معنادار بود و مؤلفه های دیگر در این مدلمعنادار نبودند. این متغیر یعنی مؤلفه دشواری در تشخیص و شناسایی احساسات در پیش بینی فرسودگی زناشویی در بین زنانپرستار حائز اهمیت است و سهم آن در تبیین واریانس پیش بینی فرسودگی زناشویی براساس R تنظیم شده 36 درصد می باشد.