اثربخشی آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر بهزیستی روانشناختی و شادکامی کودکان کم شنوا

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر بهزیستی روانشناختی و شادکامیکودکان کم شنوا انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دورهپیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام کودکان کم شنوا 8 تا 11 سال شهر ا صفهان در سالتحصیلی 98-1397 در مناطق 2، 3، 5 و 6 به تعداد 86 نفر بودند. در این پژوهش تعداد 30 کودک کم شنوا با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 کودک).گروه آزمایش مداخله ذهن آگاهی کودک محور (بوردیک، 2014) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 75 دقیقه ایدریافت نمودند. پرسشنامه مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (PWQ) وپرسشنامه شادکامی (HQ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده ازنرم افزار آماری 23 SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی کودک محوربر بهزیستی روان شناختی و شادکامی کودکان کم شنوا تأثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این مداخهتوانسته منجر به افزایش بهزیستی روان شناختی و شادکامی کودکان کم شنوا شود . نتیجه گیری: بر اساس یافته هایپژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش ذهن آگاهی کودک محور با بهره گیری از فنونی همانند افکار،هیجانات و رفتار آگاهانه و بودن در زمان حال می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود بهزیستیروانشناختی و شادکامی کودکان کم شنوا مورد استفاده گیرد.