تحلیلی بر نظریه های یادگیری ریاضی APOS و SOLO

یاددهی و یادگیری ریاضی از دیرباز دارای مشکلاتی بوده است و هنوز نیز برخی از مشکلات آن باقی مانده است.این که ما چگونه یک مفهوم ریاضی را یاد میگیریم و چگونه باید تدریس کنیم تا دانش آموزان یا دانشجویان یکمطلب ریاضی را به درستی درک کنند؛ سؤالاتی همیشگی است که دوست داریم پاسخی برای آن پیدا کنیم. برای درک عمیق از یادگیری ریاضیات، لازم است که شرایطی که دانش آموز آن مفهوم را یاد می گیرد بفهمیم تا یادگیری معنادار صورت بگیرد. نظریه های زیادی برای توصیف ساخت مفهوم در ریاضی وجود دارد. در این پژوهش، دو نظریه ساخت و سازگرایی APOS و SOLO که هر دو ریشه در نظریه رشد شناختی پیاژه دارند، میتوانند ابزارهایمفیدی باشند تا با درک درست و به کارگیری آنها بتوانیم در کلاسهای درس، برای یاددهی و یادگیری بهتر ریاضیات استفاده کنیم . در این پژوهش سعی شده است با یک رویکرد کیفی و با استفاده از مطالعه ادبیات و پیشینه، ابتدا این دو نظریه به خوبی تبیین شده و تفاوتها، تشابهات و کاربردهای آموزشی آنها با ذکر مثال مشخص شود.