بررسی مختصاتِ زبانیِ قصایدِ فریدون توللی

< p class="a" dir="RTL">فریدون توللی از پیشگامان شعر نو فارسی و از زمرۀ شاعران تأثیرگذار معاصر ایران به‌شمار می‌رود که علاوه بر طبع‌آزمایی در قالب‌های نوین، چندین قطعه شعر زیبا و دل‌نشین در قالب‌های کهن از جمله قصیده نیز از وی به جای مانده است. تعداد قصاید او اندک و کمتر از بیست و پنج قصیده است که مضامین گوناگونی از قبیل وصف طبیعت، مدح و ستایش، مسائل سیاسی و اجتماعی و... را شامل می‌شود. جامعۀ آماری این تحقیق را مجموعه قصاید او که اغلب در مجموعۀ «بازگشت» به چاپ رسیده، تشکیل می‌دهد. هدف از این پژوهش، بررسی و شناخت شاخص‌ترین ویژگی‌های زبانی فریدون توللی در مجموعه قصاید وی از منظر واژگان، ترکیبات، نحو جملات، افعال پیشوندی، باستان‌گرایی لغوی و نحوی و...  با روش توصیفی – تحلیلی و مطالعۀ کتابخانه‌ای است تا از این طریق بتوان سیمای عناصر زبانی حاکم بر قصاید توللی را ترسیم نمود. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که زبان شعری توللی در مجموع ساده، سلیس و پخته است. وی با ساختن ترکیبات بدیع و جدید، به‌کار بردن واژگان امروزین (بخاری و ارز دلاری) در کنار واژگان کهن (هودج و خراج)، استفاده از کلمات عامیانه، کاربرد جملاتی که دارای ساختار نحوی خطی و مستقیم هستند و موارد متعدّد دیگر در مجموعه قصاید، دایره و شمول لفظی و معنایی واژگان زبان فارسی را  غنی‌تر و پربارتر کرده است.