اثرات مواجهه شغلی گاز هوشبر ایزوفلوران بر عملکرد قلبی ریوی و ظرفیت عملی کارکنان اتاق عمل

مقدمه: در این مطالعه، اثرات مواجهه مزمن گاز هوشبر ایزوفلوران با غلظت ppm 13 بر عملکرد دستگاه‌های قلبی- عروقی و تنفسی کارکنان اتاق عمل بیمارستان بررسی می‌شود. مواد و روش ها: آزمودنی‌ها شامل کارکنان اتاق عمل (گروه آزمایش10 مرد و 10 زن) و گروه کنترل از سایر بخش‌های بیمارستان( 10زن و10مرد ) با میانگین سن 5/29 ± 35/8 سال، سابقه کار4/64±13/15 سال و 2 KG/M 3/51±24/54BMI   با تعداد گام روزانه 1016/19± 4121/35 داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی‌های واجد شرایط ابتدا تست زیر بیشینه کارکرد دستگاه قلبی-عروقی  6MWDT سپس در نوبت جداگانه برنامه جاگینگ ابلینگ روی تردمیل را انجام دادند. همچنین مانورهای اسپیرومتری برای سنجش ظرفیت‌های ریوی (%FVC, %FEVC, FEVC/FVC) به روش KNUDSON انجام گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل آماری MANOVA نشان داد که در وضعیت بدون مداخله جنسیت، کارکنان اتاق عمل در شاخص‌های منتخب کارکرد دستگاه قلبی- عروقی به طور معناداری پایین‌تر از گروه کنترل بودند (5./.p<). در شاخص‌های ریوی و تنگی نفس نیز تفاوت معناداری بین دو گروه تحت مطالعه به‌دست آمد (5./. p<). با مداخله عامل جنسیت، مردان در برخی شاخص‌های قلبی- عروقی و زنان در شاخص‌های تنفسی اختلاف معناداری با هم داشتند  (5./.p<) . بحث و نتیجه‌گیری: افت عملکرد قلبی- ریوی و تنگی نفس هنگام فعالیت بدنی زیر بیشینه استاندارد درکارکنان اتاق عمل، بارزتر از گروه کنترل بود. در مقابل، زنان گروه آزمایش از کارایی پایین‌تر دستگاه تنفسی نسبت به همتای گروه کنترل برخوردار بودند.