بررسی اثربخشی شفقت درمانی گروهی بر بهبود علائم و کیفیت زندگی در اختلال پرخوری عصبی (بولیمیا)

مقدمه: اختلالات خوردن از جمله اختلالات روانشناختی است که در سال های اخیر شیوع فراوانی داشته است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی شفقت درمانی گروهی بر بهبود علائم و کیفیت زندگی در اختلال پرخوری در مبتلایان به این اختلال بود.   مواد و روش ها: بدین منظور از بین افراد مبتلا به این اختلال که به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد مراجعه کردند تعداد 24 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 5/1 ساعته شفقت درمانی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه­ گیری قرار گرفت. برای اندازه­گیری علائم اختلال از مقیاس شدت پرخوری و پرسش نامه کیفیت زندگی استفاده شد.  یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان مبتنی بر شفقت اثر معناداری بر بهبود علائم اختلال و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی داشت.  بحث و نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان می دهد که شفقت درمانی به صورت گروهی می تواند به عنوان یک درمان مناسب و مقرون به صرفه برای افراد مبتلا به اختلال بولیمیا با مشکلات روانشناختی همراه آن مورد استفاده قرار گیرد.