بررسی و ارزیابی سیستم های سطوح آبگیر باران در تأمین نیاز آبی و مدیریت رواناب سطحی شهری

امروزه تأمین آب در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، یک مسئله حیاتی به شمار میرود. جمع آوری آب باران از سطوح غیر قابل نفوذ در شهرها و روستاها برای مصارف غیرشرب و آبیاری، راه حلی عملی در کاهش بحران فزاینده تأمین آب برای شهروندان میباشد. همچنین سطوح غیرقابل نفوذ، پشت بام ساختمانها، سطوح خیابانها و امثال آنها در شهرها همانند مانعی در برابر نفوذ آب باران به داخل خاک عمل میکنند و سبب میشوند که بخش بیشتری از بارندگی به رواناب سطحی تبدیل شوند. این امر باعث افزایش رواناب در شهرها شده که خود عاملی بر تشدید سیلاب و آبگرفتگی در شهرها میباشد و در هنگام وقوع بارندگی های شدید، سیلابهای شهری شکل بگیرد که در نوع خود در بسیاری از موارد میتواند مخرب و ویران کننده باشند. مدیریت رواناب شهری زمانی محقق میشود که بتوان به صورت اصولی و مهندسی یک مدیریت یکپارچه و هماهنگ را بر روی سیلاب شهری و آبهای سطحی فراهم آورد و با استفاده از روشها و تمهیدات مقابله با سیلاب، میتوان تبعات نامطلوب زیستمحیطی و خسارات مالی و جانی ناشی از سیلاب و آبگرفتگی شهرها را کاهش و تحت کنترل قرار داد.