اصول طراحی مجموعه اقامتگاهی و گردشگری در روستای لافت با رویکرد زنده سازی بافت سنتی روستا و تحقق گردشگری پایدار

در عصر حاضر گردشگری به طور اعم و پایداری گردشگری به طور اخص در مناطق توریستی شهری و روستایی، به یکی از مهم ترین مباحث در محافل علمی و آکادمیک جهان تبدیل شده است. ارزیابی وضعیت حاضر و نحوه پیشرفت به سوی پایداری گردشگری بخصوص در نواحی روستایی، باعث توسعه روستایی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، کالبدی- محیطی و نهادی می گردد. از طرفی رسیدن به پایداری در ابعاد مختلف آن مستلزم وجود سنجه ها، شاخص ها و الگوهای صحیح جهانی گردشگری در جهت ارزیابی و تبیین وضعیت پایداری گردشگری است .این مجموعه ها نقش فضاهای اقامتگاهی موقت و محلی برای استراحت و تفریح را ایفا می کنند. از آنجا که گردشگری و گذران اوقات فراغت یکی از عناصر مهم توسعه، است کاهش مدت زمان کار و افزایش وقت سرگرمی ناشی از آن و بهبود شرایط جا به جایی فرآیندی شناخته شده از حرکت های گردشگری است که با کوتاه شدن مدت اقامت و غالبا مسافت های طی شده همراه است در این میان مجموعه های اقامتی تفریحی نقش تاثیر گذاری در افزایش حجم سفر ها دارند. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، درصدد پاسخگویی به این سوال کلیدی بوده است که چه شاخصه و عواملی می تواند بر طراحی مجموعه اقامتگاهی و گردشگری در روستای لافت با هدف زنده کردن بافت سنتی روستا و تحقق گردشگری پایدار موثر باشد؟ نتایج بیانگر این مطلب است طراحی مجموعه اقامتگاهی گردشگری مانند هر فرآیند دیگر باید رو به بهینه کردن محصول و مطلوب ترین راندمان داشته باشد. عوامل بسیاری در مطلوبیت طراحی مجموعه اقامتگاهی گردشگری مؤثر است و به طور خلاصه می توان به این موارد اشاره کرد: عوامل فرهنگی، عوامل اقلیمی، عوامل روانی، مقوله آسایش، مقوله امنیت، مقوله زیبایی، انطباق با فناوری روز