تحلیل راهبرد اکوتوریسم وسیله ای برای بررسی سطح تحقق توسعه پایدار شهر

اکوتوریسم یک راهبرد در راستای نیل به اهداف توسعه پایدار جهانی است .توسعه پایدار شهری دربرگیرنده توسعه اقتصادی و اجتماعی است که بر تداوم حفاظت از منابع زمینی برای نسل کنونی و آینده همراه با بهره برداری از منابع طبیعی در حد ظرفیت سیستم های طبیعی وهماهنگ با طرح های توسعه تاکید دارد.اکوتوریسم وسیله ای برای تحقق اهداف پایداری توسعه می باشد، زیرا راهکارهای مشابهی را برای رفع مشکلات فعلی ارایه می دهد. ایران یکی از پرجاذبه ترین کشورهای جهان است که از لحاظ تنوع اقلیمی و آثار باستانی و تمدنی در رده کشورهای برتر جهان است، اما متاسفانه از لحاظ جذب اکوتوریسم و درامد حاصل از آن دارای جایگاه شایسته ای نیست.طراحی شهری به عنوان یک تخصص و یک رشته آکادمیک از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این امر از یک طرف به تر و غنی تر ها و از طرف دیگر تلاش طراحان شهری برای فعال دلیل حاد شدن مسائل گوناگون شهرها و تنزل کیفیت آنکردن دانش آن به منظور پاسخگویی مؤثرتر به نیازهای روزافزون جوامع کنونی در ارتباط با محیط های انسان ساخت ها و برای اهداف ها، زمینه باشد. در کشور ما علیرغم نیاز شدیدی که در شرایط کنونی به خدمات این حرفه در مقیاسمی شود، متأسفانه حرفه اکوتوریسم نتوانسته است جایگاه، موقعیت و هویت مناسب خود را بیابد .از سوی دیگر ارزیابی چندانی از وضعیت این قبیل پروژه های توسعه شهری در ایران عنوان یکی از طرح های طراحی شهری، به پذیری پروژه اصلی این تحقیق، ارزیابی میزان تحقق باشد و اینکه طراحی شهری در عمل تا چه اندازه موفق بوده است. بدین منظور با مروری بر متون نظری و به منظور می های ارزیابی شناسایی شدند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر عوامل طبیعی و فرهنگی بر توسعه معماری پایدار شهر است. روش مطالعه در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.