اثربخشی طرحواره درمانی بر كاهش اضطراب دانش آموزان

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي طرحواره درماني در كاهش اضطراب دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر قم در سال تحصيلي 98 - 1397 تشکیل مي دادند. روش نمونه گيري در اين پژوهش به صورت خوشه اي تصادفي چند مرحله اي بود. پس از اجراي اضطراب كتل بر نمونه انتخاب شده، از ميان دانش آموزاني كه نمره بالاتري در اين مقياس داشتند تعداد 16 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه 8 نفره به عنوان گروه آزمايش و گروه كنترل قرار گرفتند. سپس جلسات درماني به صورت گروهي براي گروه آزمايش اجرا گرديد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق آزمون آماري كوواريانس نشان داد كه فرضيه پژوهش مبني بر تاثير فنون شناختي طرحواره درماني بر كاهش اضطراب مورد تاييد قرار گرفته است و ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش نسبت به ميانگين پيش آزمون كاهش يافته است و رويكرد درماني در كاهش اضطراب دانش آموزان موثر بوده است.