بررسی ارتباط سطوح فعالیت بدنی در اوقات فراغت با تعادل و توان در سالمندان

مقدمه: مطالعات حاکی از آن است که ورزش و فعالیت بدنی که یکی از راهکارهای مؤثر در جهت بهبود تعادلف توان و سایر فاکتورهای مورد نیاز جهت پیشگیری از سقوط و دیگر سندروم های سالمندی می باشد که نقشی حیاتی در تندرستی و کیفیت زندگی سالمندان جامعه ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط میان سطوح فعالیت بدنی در اوقات فراغت با تعادل و توان در سالمندان بود. روش کار: در این پژوهش توصیفی مقطعی 384 مرد سالمند بالای 60 سال شهر تهران به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه دموگرافیک جمع آوری و ثبت شد. سپس شاخص های آنتروپومتریک از قبیل وزن، قد و شاخص توده بدنی به ترتیب با استفاده از متر نواری و دستگاه بادی کامپوزیشن مدل BF511 اندازه گیری و ثبت شدند. به منظور ارزیابی سطوح فعالیت بدنی اوقات فراغت از پرسشنامه pase( physi cal act i vi t y scal e f or el derly استفاده گردید. در نهایت به منظور بررسی شاخص تعادل از تست سه گانه تعادل در سالمندان، 1: پا در کنار هم، 2: پا در امتداد هم و 3: پا در پشت یکدیگر (مجموع امتیازات به عنوان میزان تعادل سالمند و امتیاز بالاتر به معنای تعادل بیشتر تلقی شد) و به منظور بررسی شاخص توان از تست نشست و برخاست در 5 ثانیه استفاده گردید (تعداد اسکات بالاتر به معنای توان بالاتر در نظر گرفته شد). به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون همبستگی پیرسون و نرم افزار spss ورژن 21 و سطح معناداری p<0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون حاکی از ارتباط مثبت و معنادار میان فعالیت بدنی در اوقات فراغت با تعادل (p<05) و توان (p<05) بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان بیان کرد که فعالیت بدنی و ورزش در جلوگیری و تأخیر سندروم های سالمندی و بیماری های مرتبط با آن نقش عمده ای ایفا می کند. لذا انجام تمرینات ورزشی منظم تحت نظر فیزیولوژیست های ورزشی راهکاری ایمن جهت بهبود تعادل، توان و قدرت، و در نتیجه پیشگیری از سقوط ضروری است.