معرفی روش های نظریه پردازی طراحی معماری متناسب با رویکرد نشانه شناختی

یکی از مهمترین بخش های طراحی، نظریه پردازی است. جهت به کارگیری دانش نشانه شناسی در آموزش طراحی باید به جست و جوی روش مناسبی از طراحی بپردازیم، چرا که بسترسازی شرایط آموزش برای بهره گیری از اصول نشانه شناسی باید لحاظ گردد. نظریه پردازی به عنوان یکی از مهمترین گام های طراحی است که زمینه ساز ارتباط معنایی طرح با مفاهیم و معانی است. بنابراین در جهت بهره گیری از معنا در قالب نشانه شناسی باید روشهای مناسب جهت بستر سازی هویتمداری آثار معرفی و بکارگیری گردد. مهمترین هدف این پژوهش کشف و تبیین نوع آموزش متناسب با کاربرد نشانه شناسی و زمینه سازی روش های آموزش جهت بهره گیری از رویکردهای معنامحور آموزش است. ضرورت انجام پژوهش بر هویت پردازی طراحی و آموزش طراحی است، چرا که تضعیف هویت در آثار معماری امروز مشهود است. روش تحقیق بکار رفته در این پزوهش سندکاوی و تحلیل محتوای کیفی است. بر اساس نتایج، روش های «طراحی با کمک زبان الگو و الگوهای روند طراحی»، «طراحی رفتارگرا و مشارکت گرا»، «روانشناسی و طراحی» و نیز «نظریه فرایند طراحی» به عنوان مهمترین روش های نظریه پردازی معرفی می گردند که بهره گیری از آنها می تواند زمینه ساز ارتباط معنایی و نشانه ای با مفاهیم و معانی باشد.