طراحی چارچوبی برای شناسایی موانع پذیرش کیف پول دیجیتال در صنعت بانکداری

مفهوم کیف پول دیجیتال به طور فزاینده ای در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه برای بهبود مقیاس، بهره وری و برتری خدمات بانکی اتخاذ می شود، با شیوع ویروس کرونا و انتقال آن از طریق اسکانس و پول نقد روند پذیرش کیف پول همراه در میان کاربران رو به افزایش بوده است با این وجود پذیرش آن در صنعت خدمات بانکی ایران توسط بازدارنده های مختلف به تعویق افتاده است. مطالعه حاضر به بررسی عوامل مختلف بازدارنده های احتمالی تاثیرگذار بر پذیرش کیف پول همراه از دیدگاه متخصصان پرداخته است که از نوع هدف کاربردی، شیوه گردآوری داده ها پیمایشی- اکتشافی و داده های مورداستفاده در این تحقیق از نوع کیفی و با مصاحبه های نیمه ساختاریافته می باشد. جامعه آماری 12 نفر از متخصصان کیف پول به روش گلوله برفی انتخاب شدند. جهت تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از مصاحبه، از تحلیل تم استفاده شده است و درنهایت این امر منجر به شناسایی موانع و چالش های موثر در پذیرش کیف پول دیجیتال در صنعت پرداخت شامل 4 تم اصلی »عوامل نهادی، عوامل عملیاتی، عوامل مرتبط با بازار و عوامل مربوط با مصرف کننده « شد، نتایج به دست آمده از پژوهش به درک موانع و چالشهای پذیرش کیف پول دیجیتال از جوانب مختلف کمک میکند این مطالعه همچنین چندین پیشنهاد برای سازمانهای بانکی و سیاست گذاران در توسعه مدل موثر برای پذیرش کیف پول همراه در صنعت پرداخت را پیشنهاد میکند.