مبانی نظری مشارکت کشاورزان در مدیریت شبکه های آبیاری

بر اثر شکست برنامه های توسعه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه ، مدیریت دولتی شبکه های مدیریت » و « انتقال مدیریت آبیاری » آبیاری نیز به چالش کشیده شد . در این ارتباط فرضیه هائی مانند شکل گرفت و مسئولیت ایجاد دگرگونی در محیط، از عنصر خارجی سلب شد و به « مشارکتی آبیاری عناصر درونی منتقل گردید . در ایران از دور زمان بین حکومت و مردم نوعی بیگانگی وجود داشته است . برای بررسی نظری علل و عوامل این بیگانگی لازم است نظریه های تاریخی مورد مطالعه قرار گیرند . از بهتر از سایر نظریه ها پاسخ گوی این علل و عوامل می باشد . « نظریۀ جامعه کوتاه مدت » ، میان این نظریه ها نظریۀ جامعه کوتاه مدت بر این باور استوار است که حکومت های ایرانی در طول تاریخ، همواره حکومت هائی خودکامه بوده اند و قدرت و اقتدار حکومت ها پایه در حقوق و قانون نداشته است . طبقات اشراف، نظامی ، اداری و ثروتمن دان جامعۀ ایران، برخلاف اشرافیت اروپائی، عمری کوتاه داشته اند ، و حکومت و جامعه عملاً مستقل از هم بوده اند . تغییر این ارتباط متقابل حکومت - ملت کاری بسیار دشوار می باشد. پیش شرط شرکت فعال مردم، از جمله روستائیان، در امور عمومی جامعه نیازمند کسب نگرشی جدید نس بت به روابط دولت و مردم در ابعاد گسترده می باشد . از این رو، جلب مشارکت کشاورزان در مدیریت شبکه های آبیاری، قبل از هر چیز در گرو توسعۀ مردم سالاری و گسترش آموزش و ترویج دانش نوین مشارکت در بین اقشار مختلف مردم و جامعه اداری کشور می باشد.