تاثیر سیستم های آبیاری تحت فشار (بارانی و قطره ای) بر میزان پیشرفت کشاورزی و سلامت محیط زیست و اکوسیستم

هدف از پژوهش حاضر تاثیر سیستم های آبیاری تحت فشار (بارانی و قطرهای) بر میزان پیشرفت کشاورزی وسلامت محیط زیست و اکوسیستم استان لرستان است. برای مطالعه پهنه بندی میزان پیشرفت کشاورزی از روش مزیت نسبی که توسط موسسه تحقیقات توسعه پایدار در چین ارائه شده، استفاده گردید. برای این منظور از یک سری شاخص هایی که در زیر به آن اشاره شده است استفاده گردید. وضعیت پیشرفت کشاورزی در سطح کشور از پایداری متوسطی برخوردار است و با توجه به اینکه زیر ساخت های موجود در زمینه کشاورزی از مهمترین سنجه های تاثیر گذار در برآورد میزان پیشرفت کشاورزی بودند، میتوان با حمایت های مالی در خصوص بهبود زیر ساخت ها در مناطق و استان هایی که در زمینه پیشرفت کشاورزی ناپایدار هستند، وضعیت پایداری در این بخش را به سطوح بالاتر سوق داد. افزایش تولیدات کشاورزی از دیگر سنجه های موثر در پایداری پیشرفت کشاورزی میباشد، بنابراین استفاده از شیوه های جدید تولید میتواند نقش قابل توجهی در افزایش محصولات کشاورزی و پایداری در پیشرفت کشاورزی گردد، اگرچه علاوه بر افزایش تولیدات کشاورزی، توجه به سایر مسائل زیر ساختی مانند بازاریابی محصولات نیز در زمینه افزایش پایداری پیشرفت کشاورزی ضروری به نظر می رسد. مشارکت نکردن کشاورزان در برنامه ریزی و نبودن نهاده هایی که کشاورزان بتوانند خواسته ها و دیدگاه های خود را به تصمیم گیران منتقل کنند و همچنین عدم توجه به بازاریابی محصولات کشاورزی و فقدان متولی برای آن، از مهمترین نقاط ضعف عمده در پیشرفت کشاورزی پایدار در ایران به شمار می رود به طور کلی نتایج سیستم های آبیاری تحت فشار (بارانی و قطرهای) نشان داد که در مجموع استان لرستان از نظر میزان پیشرفت کشاورزی و سلامت محیط زیست و اکوسیستم در وضعیت ناپایدار یا با پایداری ضعیف قرار دارد.