بررسی شرایط ایفای تعهدات برواتی در قیاس با قواعد عام قانون مدنی

تعهد رابطه ای حقوقی است که به موجب آن شخص در برابر دیگری مکلف به انتقال و تسلیم مال یا انجام کاری و یا ترک کاری می شود؛ اگر این رابطه حقوقی ناشی از امضا و صدور اسناد برواتی (برات، سفته، چک) باشد «تعهد براتی» نامیده می شود تعهد معمولاً توسط خود متعهد ایفا می گردد؛ ولی اگر موضوع تعهد، دین باشد و قائم به شخص مدیون نباشد، می تواند توسط ثالث نیز ایفاء گردد. به طور کلی در ایفای تعهدات براتی نیز مانند دیگر تعهدات، رعایت برخش شرایط اساسی الزامی است. اگرچه در این مورد، برخی از قواعد خاص حاکم بر ایفای تعهدات براتی ناشی از برات، در خصوص چک و سفته نیز جاری می باشند؛ اما از برخی جهات از یکدیگر متمایز هستند. از طرفی دیگر در جایی که قانون تجارت حکم خاص در این خصوص نداشته باشد، ایفای تعهد برای تابع قواعد عام حقوق مدنی است؛ لذا، چون در حدود اعمال قواعد عام در ایفای تعهدات براتی ابهاماتی وجود دارد، شناخت وجوه افتراق و اشتراک عام وخاص در خصوص ایفای تعهد، نه تنها به شناسایی قواعد حاکم بر ایفای تعهدات برای کمک می کند، می تواند راهکارهای مفیدی نیز در زمینه رفع ابهامات موجود ارائه دهد.