ویژگیهای جمعیت شناختی مرگ ناشی از قتل در ایران در طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399
چکیده مقاله:
اهداف: مرگ ناشی از خشونت یا همان قتل به عنوان خط قرمز وضعیت سلامت اجتماعی است. هدف این پژوهش شناخت وضعیت جمعیت شناختی و پراکندگی جغرافیایی قتل در ایران در دوره زمانی ۹۶-۱۳۹۰ بود. مواد و روشها: این مطالعه طولی و توصیفی با استفاده از تحلیل داده های ثانویه صورت گرفت. دادههای کل مرگومیر ناشی از قتل طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ از سازمان ثبت احوال و بر اساس طبقه بندی بین المللی گروه علت مرگ (ICD۱۰) استخراج شد. جمعیت هر استان جهت محاسبه میزان مرگ در جمعیت برگرفته از سرشماری عمومی نفوس و مسکن در دو سال ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ بود. تمامی داده ها به تفکیک جنس، سن، فصل و استان بود. از شاخص استاندارد میزان جهت مقایسه پراکندگی جغرافیایی، از شاخص نسبت میزان جهت مقایسه جنسی، از شاخص تفاضل میزان جهت تحلیل تغییرات در طی زمان و از شاخص سالهای عمر از دست رفته جهت تحلیل سنی و اثرات جمعیتی قتل استفاده شد. یافته ها: در فاصله ۷ ساله ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ بهطور متوسط سالانه ۱۳۶۰ مورد قتل در کشور ثبت شده بود. میزان قتل در طی دوره بهویژه برای زنان در حال کاهش بود، در سال ۱۳۹۵ میزان قتل در مردان ۷/۷ برابر زنان بود. به صورت فصلی به ترتیب کمترین و بیشترین میزان در زمستان و بهار و در ترکیب سنی و جنسی، بیشترین میزان قتل در مردان جوان بود. نتیجهگیری: قتل در مردان جوان زنگ خطری برای سلامت اجتماعی و باعث سالهای عمر از دست رفته در نیروی انسانی است. بالا بودن این میزان در استانهای با سطح توسعه پایین و دارای خرده فرهنگ های قومی نیازمند برنامه های منطقه ای جهت کاهش این مسئله در کشور است. لازم است برنامه های ویژهای برای پرکردن اوقات فراغت جوانان به ویژه در مناطق پرخطر اجرا شود.
نویسندگان
Department of Demography, Faculty of Social Sciences, Yazd University, Yazd, Iran
Department of Demography, Faculty of Social Sciences, Yazd University, Yazd, Iran
مراجع و منابع این مقاله: