اثر تنش شوری بر ویژگیهای رشدی و زیستشیمیایی سه جمعیت گل محمدی ایران
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 292
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRSHS-20-1_009
تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399
چکیده مقاله:
تنش شوری ازجمله عاملهای مهم محیطی است که موجب کاهش رشد و عملکرد گیاهان بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک جهان میگردد. در پژوهش حاضر پاسخ جمعیتهای گل محمدی سه منطقه از ایران به تنش شوری بررسی گردید. آزمایش به صورت فاکتویل در قالب طرح بهطور کامل تصادفی با 5 تکرار بود. فاکتورها به صورت سه سطح شوری (آب چاه با هدایت الکتریکی 6/0، 3 و 6 دسی زیمنس بر متر) و سه جمعیت گل محمدی (میمند، کاشان و لالهزار) بودند. نتیجهها نشان داد که تیمار شوری 6 دسی زیمنس بر متر سبب کاهش معنیدار سطح برگ در جمعیت میمند و وزن خشک ریشه و شاخساره در جمعیت کاشان شد. مقدار سبزینه در تیمار شوری 6 دسی زیمنس بر متر نسبت به شاهد در جمعیت میمند دارای بیشترین کاهش (از 44/0 به 3/0 میلیگرم در وزن تازه) بود. افزایش سطح شوری به 6 دسی زیمنس بر متر سبب افزایش معنیداری در سطح پرولین و فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز (به ترتیب 4/8 و 76/11 واحد آنزیمی در میلیگرم وزن تازه) و سوپراکسید دیسموتاز (17/7 واحد آنزیمی در میلیگرم پروتئین) در برگ گیاهان جمعیت لالهزار شد. انباشت بیشترین مقدار یون سدیم و کلر در برگها اتفاق افتاد که جمعیت لالهزار در تیمار شوری 6 دسی زیمنس بر متر بیشترین غلظت یون سدیم (6/19 میکرومول در گرم وزن خشک) و جمعیت میمند بیشترین غلظت یون کلر (51/111 میکرومول در میلیگرم وزن خشک) را داشتند. با افزایش سطح تنش شوری مقدار یون پتاسیم در برگ هر سه جمعیت تغییر محسوسی نداشت در حالیکه مقدار آن در ساقه و ریشه با افزایش تنش شوری به طور معنیداری افزایش یافت و بیشترین افزایش یون پتاسیم در ساقه (89/10 میکرومول در گرم وزن خشک) و ریشه (87/6 میکرومول در گرم وزن خشک) در تیمار 6 دسی زیمنس بر متر در جمعیت لالهزار مشاهده شد. در جمع، با توجه به دادههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که جمعیت لالهزار بیشترین تحمل و جمعیت میمند کمترین تحمل را نسبت به تنش شوری داشتند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یوسف احمدی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
مرتضی خوشخوی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
حسن صالحی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
سعید عشقی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
علی اکبر کامگار حقیقی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
اکبر کرمی
دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :