نقش معماری سبز در بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان

گرم شدن کره زمین، نازک شدن لایۀ ازون و سوراخ شدن بخش هایی از آن بدلیل استفاده از آلاینده های محیطی، افزایش فزاینده آلودگی های محیط زیست و انقراض انواع گونه های جانوری و زیستی، دخالت انسان ها در تغییرات غیرقابل جبران در محیط زیست و غیره، همگی مبین ضرورت به محیط زیست بوده و آینده نگری های لازم را دو چندان خواهد کرد؛ و اهمیت توجه به تغییرات اقلیمی در مبحث پایداری نمود بیشتری دارد. گرایش به سبک معماری نوین باسازگاری محیطی و اقلیمی و هماهنگی با طبیعت از نیازهای عصر حاضر بوده، که این نگرش علاوه بر بهره گیری از معماری سنتی و ایرانی، هویت بخش توسعه پایدار جهت نسل های آینده نیز خواهد بود .بکار گیری مصالح مناسب با اقلیم و قابل بازیافت، جنبه های بومی و هویتی و فرهنگی را نیز تقویت کرده، که از اصلی ترین مفاهیم اکولوژی در طراحی و معماری می باشد .بطور کلی بوم شناسی در معماری بر قابلیت سازه جهت تلفیق عوامل محیطی و جوی، و تبدیل مراتب به کیفیت فضاها و آسایش و فرم تمرکز دارد. پایداری فیزیکی سازه در کنار نگرش به منابع تامین انرژی، کلید واژه و الگویی مناسب در حفظ منابع و ممانعت از هدر رفت و بهینه سازی مصالح و انرژی بر شمرده خواهد شد. این پژوهش ضمن بازخوانی وباز تعریف موئلفه های کلان و بکارگیری روش توصیفی - تحلیلی از طریق مطالعات اسنادی وکتابخانه ای قصد واکاوی و توجه خاص به ویژه به موضوعات مرتبط و پیرامون چگونگی هم تراز توسعۀ پایدار با عنایت و رعایت و احترام به محیط زیست را در راستای پاسخگوئی به سوالات مطرحه شده را خواهد داشت.