مدل ساختاری رابطه اخلاق ستیزه جویی/ صلح جویی با بهزیستی روانشناختی

افراد همواره به دنبال این مسئله بوده اند که چگونه می توان به یک زندگی خوب و سالم دست یافت. آ نها چنین زندگی را همراه با بهزیستی و شادی می دانند. مفهوم بهزیستی روان شناختی که در روانشناسی مثبت گرا مطرح گردیده است، سلامت روانی را از منظر رشد و کارآمدی فرد و نه بیمار بودن مورد توجه قرار میدهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اخلاق ستیزه جویی/ صلحجویی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان انجام شده است. این پژوهش از نوع همبستگی بوده و داده ها با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS مورد بررسی قرار گرفت. مشارکت کنندگان در پژوهش 530 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شیر از ( 226 پسر و 304 دختر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از دانشکده های دانشگاه شیراز انتخاب شدندو به مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف و مقیاس محقق ساخته ستیز هجویی/ صلح جویی پاسخ دادند. نتایج حاکی از آن بود که مولفه های اخلاق ستیز هجویی/ صلح جویی (تنفر، آزارگری، افتراء و حماقت)، پیش بینی کننده منفی و معنادار بهزیستی روانشناختی است. از جمله تلویحات این پژوهش آن است که با ترویج اخلاق صلح جویی میتوان بهزیستی روانشناختی را افزایش داد.