بررسی موانع نکاح در حقوق ایران و فقه امامیه

جایگاه والای خانواده به عنوان با هویت ترین نهاد اجتماعی از دیرباز و خصوصاً قرون اخیر موقعیت و مقام ممتازی را در بین کلیه تأسیسات حقوقی نوین وکهن احراز کرده است. حقوق به مفهوم عام مجموعه مقررات، قواعد و اصولی است که روابط و مناسبات مختلف بین اجتماعات وافراد وآحاد مردم را به نحو متقابل تنظیم می کند. حقوق خانواده بخش مهمی از این دستاورد عظیم دانش است، که در طول قرون و اعصار مختلف در بستر بی انتهای تاریخ به وسعت کل بشریت سیلان و صیقل یافته و بشر متمدن امروز در سایه این پوشش تاریخی در این عرصه اجتماعی از نظم بالنسبه استوار و قابل اتکایی برخوردار است. نکاح نوعی عقد است، لذا باید مانند سایر عقود واجد شرایط اساسی عقد بوده و از پاره ای از موانع بری باشد. موانع نکاح از اموری هستند که عدم ان ها درنکاح شرط است و وجود آن ها مانع صحت ازدواج می باشد. شرط عدم نفقه در عقد نکاح از اموری هستند که عدم آن ها در نکاح شرط است و وجود آن ها مانع صحت ازدواج می باشد. شرط عدم نقه در عقد نکاح دائم، شرط پرداخت نفقه در عقد نکاح موقت، شرط توارث در عقد موقت، شرط تعیین محل سکونت به نفع زوجه، شرط ادامه تحصیل و انتخاب شغل زوجه، شروطی صحیح و الزام آور هستند. شرط عدم ازدواج مجدد، هرچند نظریه مشهور مبنی بر نامشروع بودن آن است اما بر طبق روایات صریح، می توان رأی به صحت چنین شرطی داد ولی در اثر این شرط اختلاف نظر وجود دارد. شرط وجود صفت خاص در یکی از زوجین صحیح وعدم وصف مشروط، باعث ایجاد حق فسخ می شود.