بررسی تأثیر فضای ادراکی بر الگوی رفتار و احساس آسایش کاربران ساختمانهای غیرمسکونی

این مقاله بر آن است، تا به بررسی عوامل شکل گیری فضای ادراکی افراد و نقش این عوامل در تعریف الگوی رفتار کاربران در ساختمانهای غیرمسکونی بپردازد. بر اساس مطالعات انجام شده در این حوزه، الگوی رفتاری افراد، یکی از مهمترین شاخصه های تعیین الگوی مصرف انرژی در ساختمانها و عامل اصلی ایجاد فاصله بین نتایج شبیه سازی انرژی و ممیزی مصرف واقعی انرژی در ساختمان است که پیشبینی کارایی روشهای مختلف بهینه سازی در ساختمان از طریق شبیه سازی را برای طراحان و برنامه ریزان، دشوار کرده است. در این پژوهش، تلاش شده است فاکتورهای مختلف فردی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی مؤثر بر فرآیند ادراک و ثانویه سازی محیط، شناسایی شده و از بین آنها، عواملی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر رفتار مصرف انرژی افراد در فضا تأثیر دارد، استخراج گردد. در پایان، با مرور نتایج حاصل از یک پژوهش میدانی در کاربری درمانی، میزان اثر هر یک از این عوامل بر ادراک و احساس افراد در فضا و رفتارهایی که به تبع آن و در جهت دستیابی به آسایش و سازگاری محیطی انجام میدهند، موردبررسی قرارگرفته است.