تاثیر رهبری اخلاقی بر عملکرد مدیریتی: نقش میانجی ذهن آگاهی و مسئولیت پذیری اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير رهبري اخلاقي بر عملکرد مديريتي با نقش ميانجي ذهن آگاهي و مسئوليت پذيري اجتماعي صورت گرفته است. اين پژوهش از نظر هدف کاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده ها پيمايشي از گروه پژوهش هاي توصيفي است. جامعه آماري کليه کارشناسان شاغل در شهرداري منطقه ده تهران به تعداد 225 نفر است که تعداد نمونه آماري بدست آمده 90 نفر مي باشند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه رهبري اخلاقي ارائه شده توسط براون و همکاران (2005 )، پرسشنامه ذهن آگاهي ارائه شده توسط ويليامز و سيمان (2010)، پرسشنامه مسئوليت پذيري اجتماعي ارائه شده توسط ژنگ و همکاران (2014) و پرسشنامه عملکرد مديريتي ارائه شده توسط ماهوني و همکاران (1963) است. تحليل داده ها با رويکرد مدل سازي معادلات ساختاري با روش حداقل مربعات جزئي از طريق نرم افزار Smart- PLS 3 انجام شده است. يافته هاي پژوهش نشان داد که مدل پيشنهادي پژوهش، مورد تاييد واقع شده و براساس آن؛ رهبري اخلاقي به ذهن آگاهي منجر شده و اين امر بر مسئوليت پذيري اجتماعي تاثير دارد و متغير ذهن آگاهي در رابطه بين رهبري اخلاقي و مسئوليت پذيري اجتماعي نقش ميانجي ايفا مي کند. همچنين ذهن آگاهي به مسئوليت پذيري اجتماعي منجر شده و اين امر بر عملکرد مديريتي تاثير دارد و متغير مسئوليت پذيري اجتماعي در رابطه بين ذهن آگاهي و عملکرد مديريتي نقش ميانجي ايفا مي کند.