شناسایی بتالاکتاماز نوع AmpC در جدایه های بالینی اشریشیاکلی در شهر کرمانشاه

سابقه و هدف: بتالاکتامازهای نوع AmpC، آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و سفامایسین ها را هیدرولیز می کنند و به مهارکننده هایی مثل کلاوولانیک اسید، سولباکتام و تازوباکتام مقاومت نشان می دهند. در این مطالعه به بررسی شیوع آنزیم AmpC  بتالاکتاماز تولید شده توسط جدایه های باکتری اشریشیاکلی از بیمارستان های کرمانشاه پرداخته شد. مواد و روش ها: تعداد 100 ایزوله بالینی اشریشیاکلی از بیمارستانهای شهر کرمانشاه جمع آوری شد و پس از تعیین هویت، از نظر تولید بتالاکتاماز نوع AmpC  با استفاده از روش انتشار از دیسک مورد بررسی قرار گرفتند. جدایه هایی که از نظر فنوتیپی به صورت بلقوه واجد این بتالاکتاماز بودند به روش Multiplex PCR  مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین مقاومت آنها به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، آمیکاسین، مروپنم و آزترونام به روش میکرو دایلوشن برای تعیین MIC  (Minimal inhibitor concentration) سنجیده شد. یافته ها: در این مطالعه 44% از جدایه های بالینی از نظر  فنوتیپی مولد بتالاکتاماز نوع AmpC  بودند. پس از بررسی بیشتر این 44 ایزوله با روش Multiplex PCR مشخص گردید 1/44% از آنها دارای ژن AmpC بتالاکتاماز بودند. نتیجه گیری: شیوع AmpC  بتالاکتامازها به دلیل بی تاثیر نمودن تجویز سفالوسپورین های نسل سوم به یک چالش مهم در درمان بیماران تبدیل شده است. انجام آزمایشات فنوتیپی و روش های مولکولی تشخیص بتالاکتاماز ها مانند PCR می تواند بسیار مفید فایده باشد. این مطالعه حاکی از شیوع بالای AmpC  بتالاکتاماز در شهر کرمانشاه است که دلیل احتمالی آن مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک ها و یا عدم انجام آنتی بیوگرام قبل از آغاز درمان است. عدم آگاهی از روش های تاییدی تولیدESBL  و مولکولی می تواند به گسترش مقاومت ناشی از AmpC  بتالاکتاماز دامن بزند.