کاربرد نشانگرهای مولکولی DNA در بهنژادی گیاهان
محل انتشار: مجله پژوهش های ژنتیک گیاهی، دوره: 6، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,066
فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-6-1_001
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1399
چکیده مقاله:
بهنژادی با هدف بهبود کمی و کیفی گیاهان، طیف گستردهای از روشها و فنون را به کار گرفته است. نشانگرهای ملکولی از ابزارهایی هستند که چشمانداز جدیدی را برای پیشرفتهای بهنژادی گیاهان فراهم کردهاند. این مقاله مزایا و کاربردهای متنوع نشانگرهای مولکولی و بهرهگیری از توان بالای پلیمورفیسم طبیعی موجود در داخل جوامع در تلفیق با توانمندیهای روشهای بهنژادی گیاهی مرسوم را مرور کرده است. نشانگرهای مولکولی از عوامل محیطی تأثیرپذیری ندارند و فراوانی بالای آنها از نظر تعداد و تنوع بالای ساختاری آنها به عنوان بخشی از مزایای نشانگرها در تشخیص هویت، تعیین تنوع ژنتیکی گونهها و بررسی روابط خویشاوندی گیاهان به شمار میرود. نشانگرها در کشف اطلاعات بیشتر در مورد حفظ کلکسیونهای ذخایر ژنتیکی گیاهی، تشخیص واریتهها، مکانیابی و تعیین تعداد ژنهای کنترلکننده صفات کمک میکنند. توالییابی ژنوم، تهیه نقشههای فیزیکی و ژنتیکی، انگشتنگاریهای ژنومی و بهنژادی گیاهان به عنوان برخی از دیگر کاربردهای این ابزار در بهنژادی گیاهی میباشد. کارایی بالای انتخاب به کمک نشانگر در انتخاب ژنوتیپها به عنوان والد تلاقی و انتخاب به کمک نشانگر در برنامههای بهنژادی و انتخاب ژنومی تأکید شده است. فناوریهای جدید فرصتهای خوبی را برای یافتن الگوهای تنوع ژنتیکی برای پیشبرد برنامههای بهنژادی ایجاد کردهاند. امروزه با توسعه سریع فناوری توالییابیهای نسل جدید، توالییابی ژنومی و روشهای با کارایی بالا برای نشانگرها، ایجاد نشانگرهای جدید مانند EST-SSR از Simple Sequence Repeats (SSR) و Single Nucleotide Polymorphisms (SNPs) را آسان کرده است. این نشانگرها میتوانند با موفقیت در شتاببخشی به تحقیقات و برنامههای بهنژادی گیاهان زراعی بهکار گرفته شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدعلیمحمد میرمحمدی میبدی
Department of Agronomy and Plant Breeding, College of Agriculture, Isfahan University of Technology
پوراندحت گلکار
Research Institute for Biotechnology and Bioengineering, Isfahan University of Technology
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :