اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک در مقایسه با درمان یکپارچه‌نگر در سبک‌های دفاعی و اعتیاد به اینترنت

هدف: هدف این پژوهش تعیین مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک با درمان یکپارچه‌نگر در سبک‌های  دفاعی و اعتیاد به اینترنت بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه با گروه گواه و جامعه آماری همه دانش‌آموزان مقطع دبیرستان منطقه یک شهر تهران در سال 1397-1396 بود که 60 دانش‌آموز با نمره بالا در اعتیاد به اینترنت به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه (هر گروه 20 نفر) به صورت تصادفی کاربندی شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1999) و سبک‌های دفاعی اندروز، سینگ و بوند (1393) بود و گروه آزمایشی اول هشت جلسه 90 دقیقه‌ای و هفته‌ای یک جلسه درمان یکپارچه‌نگر بسته درمانی لطفی‌کاشانی و وزیری (1394) و گروه آزمایشی دوم رفتار درمانی دیالکتیک بسته درمانی لینهان، (1987) را دریافت کردند؛ داده‌ها با استفاده از تحلیل اندازه‌های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد مداخله رفتار درمانی دیالکتیک بر نمره اعتیاد به اینترنت  (21/61=F، 001/0 =P)، مؤلفه رشد یافته  (28/4=F، 046/0 =P)، مؤلفه رشد نایافته (34/6=F، 017/0 =P) و مؤلفه نوروتیک  (51/4=F، 041/0 =P) و مداخله درمان یکپارچه نگر بر نمره اعتیاد به اینترنت  (07/54=F، 001/0 =P)، مؤلفه رشد یافته  (09/10=F، 003/0 =P)، مؤلفه رشد نایافته  (80/6=F، 041/0 =P) و مؤلفه نوروتیک  (44/13=F، 001/0 =P) مؤثر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار بوده است. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که هر دو درمان دیالکتیک و درمان یکپارچه‌نگر در سبک‌های دفاعی و کاهش اعتیاد به اینترنت شرکت‌کنندگان پژوهش نسبت به گروه گواه اثربخش‌ بوده ولی بین دو درمان تفاوت معناداری وجود ندارد.