بررسی اثرات احیاء و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی و تجمیع چاه های غیر مجاز (منطقه مورد مطالعه: دشت رزین کرمانشاه)

مشكلات مربوط به بهره برداری از منابع آب به طور اعم و منابع آب زیرزمینی به طور اخص پدیده نو ظهوری در کشور ما محسوب نمی شود. دستاوردهای چنین پدیده نامطلوبی که مترادف با توسعه اقتصادی اجتماعی در سطح کشور می باشد معمولا نادیده انگاشته شده است. نگاه یك جانبه به توسعه کشاورزی و عدم رعایت الگوی مصرف از جانب متولیان امر کشاورزی از عوامل اصلی بروز پدیده نامطلوب افت ادامه دار در سطح آبخوان های آبرفتی کشور محسوب می شود. با توجه به نقش تعیین کننده آب زیرزمینی در تامین آب مورد نیاز برای مصارف مختلف از جمله شرب، صنعت و کشاورزی در مناطق مختلف کشور ارزش و اهمیت آن بر همگان روشن می باشد. در این پژوهش به بررسی وضعیت منابع آب زیرزمینی در دشت رزین کرمانشاه که بهره برداران بصورت داوطلب جهت تعادل بخشی منابع آب در این طرح همكاری داشتند، پرداخته شد. بر اساس بازدیدهای صورت گرفته مشخص شد که تعداد 15 چاه غیر مجاز در محدوده روستای رزین وجود دارد.نتایج نشان داد با توجه به دبی خروجی هر چاه، متوسط کارد آنها در روز برحسب ساعت، دوره برداشت آب باتوجه به نوع کشت در منطقه از نیمه دوم اردیبهشت تا اواخر شهریور( 139 روز)، با توجه به اینكه بطور متوسط 5 / 8 ساعت در روز از این چاه ها بهره برداری می شود، روزانه 8415000 لیتر از آب های زیرزمینی برداشت می شود. در صورتیكه اگر این تعداد حلقه چاه به دو چاه (چاه های شماره 2 و 11 ) تجمیع شود، مصرف آب بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد ( 61 لیتر بر ثانیه که روزانه معادل 2203200 لیتر می باشد)