کارکرد رهیافت انسانشناسی در فهم اندیشهی سیاسی متفکران مسلمان؛ مورد مطالعاتی: شیخ شهابالدین سهروردی
محل انتشار: فصلنامه علوم سیاسی، دوره: 21، شماره: 84
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 199
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-21-84_005
تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1399
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر با عنایت به پیوند مستحکم میان "اندیشهی سیاسی" با "انسانشناسی"، بهدنبال تدارک چارچوب انسانشناسی مناسبی بود تا به مدد آن بتوان اندیشهی سیاسی متفکران مختلف را فهم کرد. مورد مطالعاتی این پژوهش، اندیشهی سیاسی شیخ شهاب الدین سهروردی بوده و با روش توصیفی – تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه مطالعه کتابخانهای انجام شده است. نتایج نشان داد، سرشت انسان در تعیین ریاست مطلوب مدینه، مبنای مشروعیت حاکم، نحوهی حکمرانی و ماهیت سیاست اثرگذار است. پذیرش اختیار، مبنای شایستگی حاکم و لزوم پاسخگویی وی را در بحث رابطهی حقوق و تکالیف تحتالشعاع قرار میدهد. مدنیالطبع دانستن انسان در مبنای تشکیل جامعه و تاسیس دولت، چیستی قانون و کیستی قانونگذار متبلور شده است. اصالت بخشیدن به حیات اخروی موجب طرح موضوعاتی همچون: اعراض از قدرت طلبی به عنوان غایت سیاست، پیامدهایی همچون پاسخگو دانستن اصحاب سیاست در آخرت، منع تضییع حقوق دیگران، تعیین مفاد و روش تربیت و اطاعت مردم از حاکم را درپی داشته است. غایتمندی انسان موجب جهتدهی به سه ساحت مبنای مشروعیت، غایت دولت و قانون حاکم بر جامعه شده است تا در مجموع انسان بتواند تشبه به حق تعالی پیدا کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی علی حسینی
گره علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
عبدالله بیننده
دانشگاه اصفهان