تجلی ماه و خورشید در خیال و اندیشۀ شاعران، با تکیه بر شعر نظامی
محل انتشار: فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دوره: 14، شماره: 16
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 275
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERSI-14-16_007
تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1399
چکیده مقاله:
ادبیّات، در هر فرم و قالبی که باشد، بیانگرِ پارهای از ارزشها و اندیشههایی است که زندگیِ فردی و اجتماعیِ انسان بر محورِ آنها میچرخد و در شکلگیریِ این ارزشها و باورها مسائلِ بسیاری دخالت دارد. «ماه و خورشید» ازجمله عناصری بود که بنمایهٔ مضامین و تصاویرِ شعریِ شاعران را میساخت. این دو سیارهٔ درخشان، از دیرباز موردِ احترامِ آدمیان بود و ریشه در اعتقادات و باورهای ملی و مذهبیِ آنان داشت. بعضی از شاعران آگاهیهایی درحدِّ عامّهٔ مردم داشتند، اما برخی از آنها از اطلاعاتِ دقیقِ نجومی برخوردار بودند. خاقانی، منوچهری، و نظامی، ازجمله شاعرانی بودند که علاوهبر علومِ دیگر، در علمِ نجوم نیز دست داشتند و بازتابِ صریحِ باورهای نجومی، ازجمله ماه و خورشید، در اشعارشان دیده میشود. این مقاله به چگونگیِ تأثیرِ این دو صورتِ فلکی بر زندگیِ انسان و سایرِ موجودات و بیانِ دیدگاههای شاعرانهٔ نظامی، با استناد به شواهدِ موجود در شعرش، میپردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیاکبر کمالینهاد
استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران
معصومه عباسی
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی