رویکرد سیستمی به آموزش عالی ایران، آلمان و آمریکا (مروری بر مطالعات انجام شده)

مقدمه: نظام آموزش عالی در سراسر جهان با دگرگشت‌های در کارویژه‌های خود مواجه شده که سبب شکل‌گیری انتظارات گوناگونی از آن شده است. در این اثناء، یکی از راهبردهای اساسی برای ظرفیت سازی و استفاده از حداکثری از توانمندی‌های آموزش عالی برای توسعه اجتماعی و اقتصادی، انجام مطالعات تطبیقی و بهره‌گیری از تجارب کشورهای پیشرفته در سیاستگذاری‌ها و رویکردهای آموزش عالی می‌باشد. بر این اساس، هدف از پژوش حاضر، رویکرد سیستمی به سه نظام آموزش عالی ایران، آلمان و آمریکا برای کاوش در باب وجوه اشتراک و افتراق کارکردی آموزش عالی آن‌ها توام با نقد و تحلیل وضعیت فعلی نظام آموزش عالی ایران می‌باشد روش‌ها: پژوهش حاضر به روش تحلیلی اسنادی می‌باشد. ابزار گردآوری اطلاعات، اسناد و مدارک، پایگاه‌های اطلاعاتی، کتب، مقالات داخلی و خارجی بوده است.از این رو، ابتدا متون مرتبط با موضوع پژوهش شامل گزارشات و اسناد علمی مربوط به آموزش عالی آمریکا، آلمان و ایران از مطالعات داخلی و خارجی، با کلیدواژه‌های: آموزش عالی آمریکا، آلمان و ایران در پایگاه‌های اطلاعاتی و اسنادی: داخلی: مگیران، انسانی، نورمگز و پایگاه‌های خارجی: Google Scholar، ScienceDirect، World Education News & Reviews، U.S. Department of Education، UNESCO، National Center for Education Statistics، USNEI، European University Institute مورد کاوش قرار گرفت و از مجموع 100 منبع تعداد 63 منبع مورد تجزیه و تحلیل نهایی جهت برآوردن هدف پژوهش قرار گرفتند. مطالعات انجام شده در بازه زمانی (1377-1396) و (2000-2018) صورت گرفته بودند. بنابراین پس از استخراج داده‌ها و مشاهدات ابتدا تطبیق یافته‌ها و پس از آن تحلیل وضعیت کنونی آموزش عالی ایران انجام شد. یافته‌ها: آموزش عالی این کشورهادر قالب پنج بعدمدل سیستماتیک (محیط، درون داد، فرایند، برون داد و پیامد) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت رویکرد سیستمی در شناخت آموزش عالی به عنوان سر سیستم، در بطن پژوهش ضمن بررسی نظام آموزش عالی این کشورها در قالب سیستماتیک، وضعیت فعلی آموزش عالی کشور نیز مورد نقد و تحلیل قرار گرفت و در پایان پیشنهادهای سیاستی بر اساس یافته‌های پژوهش به عنوان رهنمودهای برای آموزش عالی بیان شده است